ฉันเหมือน หินก้อน เล็ก ๆ
ที่ถูก โยนไปทางนั้นที ทางโน้นที
ทุกคน ต่าง ขบขัน ที่ฉันวิ่งไปตามใจเขา
ฉันก็แค่ หินก้อน เล็ก ๆ
ไม่มีอำนาจต้านทานแรงเหวี่ยง
จนดูเหมือน ไม่เป็นตัวเอง
กลิ้งไปทางโน้น กลิ้งไปทางนี้
บางที ก็ตกลงไปในหลุมที่เขาขุดเอาไว้
แม้จะไม่เต็มใจนัก
แม้จะไม่ชอบใจนัก
แม้จะขมุกขะมอม เลอะเทอะ
แม้จะดูไม่ยิ่งใหญ่ อะไรเลย
ท่ามกลางเสียงหัวเราะและหลุมพราง
ยิ่งกลิ้งไปไกลเท่าไร
เหลี่ยมคมในตัวฉันยิ่งน้อยลง...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น