เปลือก...

ฉันมองชีวิตตัวเองดั่งหัวหอมอยู่บ่อยครั้ง
ความรู้สึกนึกคิดของฉันถูกกำหนดโดยสังคม
ห่อหุ้มตัวจริงเอาไว้
ชั้นแล้วชั้นเล่า

ฉันมองชีวิตตัวเองดั่งหัวหอมอยู่บ่อยครั้ง
แกร่งกล้าจริงหรือเมื่อฉันรู้สึกกลัวแทบขาดใจ
เปลือกแข็งแรงสร้างเพื่อปิดบังความอ่อนแอ
แสร้งเย็นชาเพื่อทดแทนความไร้รัก
ห่อหุ้มความรู้สึกที่แท้จริงเอาไว้
ปิดบังความเป็นตัวเองไว้
ชั้นแล้วชั้นเล่า
ชั้นแล้วชั้นเล่า

ไม่มีใครมีโอกาสสัมผัสฉันได้เลย
ไม่มีใครได้รู้จักตัวจริงของฉัน
ถ้าหากฉันไม่ยอมลอกเปลือกของตัวเองทิ้งไปเสียบ้าง
ทั้งที่รู้...แต่ฉันกลัว
เพราะการปอกหอมนั้น
...น้ำตาฉันต้องไหลริน....